Przedmiotem omówienia jest jedna z charakterystycznych praktyk kulinarnych, która wyróżnia się szeregiem utrwalonych tradycją zachowań. Świniobicie – określane też jako bicie wieprza, bobucia, zabijaczka – ma miejsce w określonych miesiącach roku (późną jesienią i wczesną wiosną), cechuje się układem wzajemnych zobowiązań i zwyczajowo unormowanych postępowań tak urządzających, jak i jego uczestników. Nieodłącznym elementem świniobicia jest rozsyłanie darów, wywodzące się z zasad solidarności rodzinnej i sąsiedzkiej, dawniej także powszechne przygotowanie gościny z tej okazji.
Artykuł można przeczytać w poniższym tomie [s. 197-211].
Artykuł można przeczytać w poniższym tomie [s. 197-211].
